ο Ρότζερ Φέντερερ, ο Ράφαελ Ναδάλ ή ο Νόβακ Τζόκοβιτς, αλλά και μικρότερα, όπως ο Κύπριος Μάρκος Παγδατής βρίσκονται στα court απειράριθμες φορές σε μια σεζόν, χτυπώντας κίτρινα μπαλάκια με τις ρακέτες τους. Με μια πρόχειρη ματιά στο πρόγραμμα της ATP (παγκόσμια διοργάνωση τένις ανδρών) για το 2012 μέτρησα γύρω στα 70 τουρνουά, ενώ στο WTA (τένις γυναικών) περίπου 60.
Στην πράξη, βέβαια, είναι ευνόητο πως δε γίνεται όλοι οι αθλητές και οι αθλήτριες να συμμετέχουν σε όλα τα τουρνουά, καθώς τα περισσότερα απ’ αυτά χρειάζονται τουλάχιστον μία εβδομάδα για να ολοκληρωθούν και οι εβδομάδες που έχει ένας χρόνος είναι -σ’ όλον τον κόσμου που έλεγε και ο αείμνηστος Θανάσης Βέγγος στον «Μπεϊζάνη»- 52. Άρα, πολλά τουρνουά διεξάγονται την ίδια χρονική περίοδο με κάποια άλλα και τα επίπεδα δυναμικότητας, αλλά και δημοτικότητάς τους διαφέρουν. Το τένις, όμως, είναι το ίδιο παντού και αν σκεφτεί κανείς ότι οι αθλητές επιδιώκουν να συμμετάσχουν σε όσο το δυνατόν περισσότερες διοργανώσεις, αντιλαμβάνεται γιατί πληρώνονται τόσο καλά. Μα, ακριβώς γιατί δεν ξεκουράζονται καθόλου. Η προσωπική ζωή είναι μια έννοια άγνωστη για τους τενίστες και τις τενίστριες, αφού περνούν το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς τους -ακόμη και στις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν έχουν κάποια επίσημη αγωνιστική υποχρέωση- κάνοντας προπόνηση. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, άλλωστε, αφού ο μέσος όρος διάρκειας ενός αγώνα τένις είναι δύο ώρες, διάστημα στο οποίο αθλητές και αθλήτριες χάνουν απίστευτες ποσότητες υγρών και για να ανταπεξέλθουν, θα πρέπει να έχουν εξαιρετική φυσική κατάσταση. Ιδιαίτερα δε, όταν μιλάμε για «top» αναμετρήσεις, του στυλ «Τζόκοβιτς εναντίον Ναδάλ» που κρατάν το λιγότερο τρεις ώρες, ο συντελεστής δυσκολίας ανεβαίνει. Το παράδειγμα δεν ήταν τυχαίο, αφού οι δύο αθλητές μας χάρισαν έναν σούπερ-ντούπερ πεντάωρο τελικό για το Australian Open, με τον Σέρβο να επικρατεί, εντέλει, με 3-2 στα σετ.
Το τένις είναι μία σχετικά πρόσφατη αγάπη για μένα. Βγάζει ενέργεια και σπουδαίες στιγμές. Άθλημα των «ευγενών» θα πουν πολλοί. Στην Ελλάδα, ξέρετε, φαντάζει παράξενο να κάθεσαι και να παρακολουθείς εντελώς ήσυχος (έτσι πρέπει να είσαι σ’ ένα γήπεδο τένις) μια αναμέτρηση. Οι αντισφαιριστές και οι αντισφαιρίστριες, πάντως, διακατέχονται από τα ιδεώδη της ευγενούς άμιλλας και αυτό είναι κάτι που γουστάρω πραγματικά. Επιστρέφοντας στο δια ταύτα, τώρα, δεν ξέρω αν αξίζουν να πληρώνονται τόσο αδρά, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι όλοι τους ανήκουν στην κατηγορία των αθληταράδων, ανεξάρτητα από το πόσο πετυχημένοι ή όχι θεωρούνται. Η πλειονότητα αυτών δίνει βάση στα λεγόμενα Grand Slam, όπου η αγωνιστική διαφορά για τους άνδρες είναι ότι κρίνονται στα τρία νικηφόρα σετ (για τις γυναίκες δεν υπάρχει διαφορά, αφού αυτές βγάζουν πάντα νικήτρια στα δύο σετ), πράγμα λογικό, αφού εκεί, οι νικητές και οι νικήτριες παίρνουν περισσότερο μπακίρι. Grand Slam τίτλος ήταν αυτός που κρίθηκε και στο επικό Τζόκοβιτς-Ναδάλ που προαναφέρθηκε.
Διαβάστε επίσης Του Basilis Mavropoulos
Έτσι παίρνει τίτλο
Κι όμως έχει ελλείψεις…
Δείτε περισσότερα »
Τα… άχαστα, τα δύσκολα και ο Πορτογάλος
Το χάνει το… κορμί ο Ισπανός
Δείτε περισσότερα »
Κυρ Γιώργο, το νου σου!
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, οι προπονήσεις του επικείμενου πενθήμερου είναι καθοριστικές για τον Πάμπλο Γκαρσία, αφού θα ξεκαθαριστεί το αν θα μπορέσει να ακολουθήσει τους ρυθμούς της υπόλοιπης ομάδας και να συμμετάσχει στην αναμέτρηση με την Κέρκυρα.
Δείτε περισσότερα »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου