Λιονέλ… Γκίνες… Μέσι

Αν ήταν βιβλίο θα ήταν το «Guinness», αν ήταν ταινία θα ήταν το «2012» (μιας και με τις κινήσεις του στο γήπεδο καταστρέφει τον ιδεατό κόσμο των αντίπαλων αμυντικών, έναν κόσμο, όπου θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν -χωρίς φάουλ- τις επελάσεις του).

Όμως, ο Λιονέλ Μέσι είναι ποδοσφαιριστής και δηλώνει (η αλήθεια είναι πως πρέπει να ερευνηθεί το κατά πόσο μας λέει την αλήθεια αναφορικά με την ανθρώπινη υπόστασή του) άνθρωπος. Τι να πει κανείς και τι να πρωτοθαυμάσει από το ταλέντο του μόλις 25 ετών Λίο που μπήκε στις ζωές των Καταλανών φιλάθλων και τους έκανε να ξεχάσουν μεμιάς ονόματα όπως ο Γιόχαν Κρόιφ ή ο Ροναλντίνιο που, επίσης, πέρασαν από την Μπαρτσελόνα και άφησαν το στίγμα τους!

Πρόκειται για έναν «άνθρωπο» (προσωπικά, το αμφισβητώ -όπως βλέπετε- ότι είναι άνθρωπος) που είναι πρώτα απ’ όλα μηχανή παραγωγής τερμάτων και αυτό νομίζω πως είναι πια αυταπόδεικτο, αφού ετοιμάζεται να αφήσει για τις επόμενες γενιές ποδοσφαιριστών ένα ακατάληπτο ρεκόρ και, δύσκολα, θα βρεθεί κανείς όχι να το «σπάσει», αλλά να το πλησιάσει. Είναι στα 88 γκολ σ’ ένα ημερολογιακό έτος και συνεχίζει. Θα φτάσει τα 90; Τα 95; Τα 100; Όλα να τα περιμένει κανείς απ’ αυτόν. Τον, μέχρι πρότινος, υπερσκόρερ Γκερτ Μίλερ (85 γκολ) τον πέρασε, πάντως και τώρα, θέτει αυτός το «ταβάνι».

Πρόκειται για έναν «εξωγήινο» που μπορεί να πάρει στις πλάτες του μια ομάδα (ξέρω, ξέρω, ο αντίλογος είναι ότι δεν έχει κατακτήσει τίτλο με την Εθνική Αργεντινής, αλλά θα το κάνει κι αυτό, έχει ακόμα. Άλλωστε, είπαμε μόλις τον Ιούνη (24 του μήνα) έκλεισε τα 25 (τον ξέρουμε χρόνια, γιατί έχει μπει στις ζωές μας από το 2004). Μπορεί με μια του κίνηση να αλλάξει το ρου ενός αγώνα. Όταν έχεις πρόβλημα, του δίνεις την μπάλα, περνάει έναν, δύο, ο τρίτος του κάνει φάουλ, αλλά δεν πτοείται, σηκώνεται όρθιος, το εκτελεί, σκοράρει και στέλνει τον αντίπαλο στο καναβάτσο.

Πρόκειται για έναν «μύθο» που όχι μόνο δημιουργεί για τον εαυτό του, αλλά και για τους συμπαίκτες του. Είναι σπάνιο σ’ έναν ποδοσφαιριστή με το απαράμιλλο δικό του ταλέντο και τις απεριόριστες δικές του ικανότητες να είναι αλτρουιστής στον τρόπο που αγωνίζεται. Και όμως, όταν είσαι ο Λιονέλ Μέσι όλα μπορείς να τα συνδυάσεις. Πόσες φορές δεν τον έχουμε δει να φτάνει σε σημείο για να σκοράρει, αλλά να δίνει την τελική πάσα σε συμπαίκτη του για να σιγουρέψει την κατάληξη της φάσης; Πόσες φορές τον έχουμε δει να βγαίνει στην αντεπίθεση με την ομάδα του και αντί να προσπαθήσει να τους περάσει όλους (όπως θα έκαναν άλλοι με λιγότερο, φυσικά, ταλέντο από τον Λίο, αλλά με περίσσιο «τουπέ») να «πετάει» 30αρα μπαλιά και να βγάζει σε θέση τετ-α-τετ κάποιον συμπαίκτη του;

Πρόκειται για έναν «θρύλο» που παίζει και άμυνα. Ναι, ο Λιονέλ Μέσι είναι και ένας εξαιρετικός αμυντικός. Δε χρειάζεται να κάνει τάκλιν (αν και τον έχουμε δει να κάνει και τέτοια), δε χρειάζεται να μαρκάρει, δε χρειάζεται καν να πρεσάρει. Παίζει την πιο αποτελεσματική άμυνα που θα μπορούσε να παίξει ένας επιθετικός στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Όταν η ομάδα του αμύνεται και ο ίδιος κάθεται απλά στο χώρο του κέντρου περιμένοντας να φύγει ταχύτατα στην κόντρα, «εξαναγκάζει» τουλάχιστον τρεις με τέσσερις αντίπαλους ποδοσφαιριστές να τον επιτηρούν ή τουλάχιστον να προσπαθούν, ενώ κάποιοι απ’ αυτούς, ενδεχομένως να μπορούσαν να προσφέρουν ποιοτική βοήθεια στους συμπαίκτες τους που επιτίθενται.

Μετά απ’ όλα όσα, λοιπόν, βλέπω να κάνει ο Μέσι σ’ έναν αγώνα, δεν έχω να πω πολλά, απλά σηκώνομαι όρθιος και υποκλίνομαι. Τα σέβη μου, υπέρτατε!

---

---

Του Βασίλη Μαυρόπουλου  στο fanarbahce.blogspot.gr

---

---