Είχε περάσει αρκετές ημέρες στην Αθήνα για να παραδώσει μαθήματα διαρκούς επαγγελματικής εκπαίδευσης γιά τη θεραπεία τραυμάτων σε ψυχιάτρους, ψυχολόγους και γιατρούς-χωρίς χρέωση, αυτό που είναι μια χώρα σε κρίση. Συνοδεύονταν από τη Melanie Mühl, συντάκτρια στην καθημερινή εφημερίδα Frankfurter Allgemeine. Και στο ρεπορτάζ της, επικρίνει τον τρόπο που ταΐστηκαν οι «καταναλωτές ειδήσεων» της Γερμανίας την κρίση στην Ελλάδα.
Ήταν "τίποτε περισσότερο από μια μακρινή απειλή κάπου στον ορίζοντα», οριζόμενη από ελάχιστα κατανοητούς όρους, όπως η διάσωση τραπεζών, το κούρεμα χρέους, οι μαύρες τρύπες δισ. ευρώ, η κακοδιαχείρηση, η Τρόικα, η επαναγορά χρέους .... "Αντί να κατανοήσουμε το παγκόσμιο πλαίσιο, παρακολουθούμε την με σοβαρή έκφραση Άνγκελα Μέρκελ να βγαίνει από σκούρες λιμουζίνες στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες ή αλλού, στο δρόμο για την επόμενη σύνοδο κορυφής, όπου η διάσωση της Ελλάδας, και ως εκ τούτου της Ευρώπης, πρέπει να μετακινηθεί ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός ".
Αλλά το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα αποσιωπάται μέχρι θανάτου από τα μέσα ενημέρωσης. Ο Pieper αποκαλεί αυτό το φαινόμενο ένα "γιγαντιαίο επίτευγμα καταπίεσης".
Και έτσι μεταδίδουν τα ευρήματά τους που δεν μπορούν να καλυφθούν από τη μέχρι τώρα κανονική ορολογία και τα ακρωνύμια της ευρωδιάσωσης . Υπήρχαν έγκυες γυναίκες που έσπευδαν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, παρακαλώντας να γίνουν δεκτές για να γεννήσουν. Δεν είχαν καμία ασφάλιση υγείας και καθόλου χρήματα, και κανείς δεν ήθελε να τους βοηθήσει. Οι άνθρωποι που κάποτε αποτελούσαν τη μεσαία τάξη να μαζεύουν από το δρόμο τα προς απόρριψη φρούτα και λαχανικά την ώρα που οι έμποροι στη λαϊκή αγορά τακτοποιούν τους πάγκους τους στα αυτοκίνητα.
[Έχω δει αυτή το θλιβερή δραστηριότητα, ακόμη και στο Παρίσι. Αν η Mühl διέθετε κάποιο χρονικό διάστημα στην παρατήρηση, θα μπορούσε να το δει ακόμη και στη Γερμανία. Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, όπου οι άνθρωποι, μαστιζόμενοι από την ανεργία ή την πτώση των πραγματικών μισθών, ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους για να βάλουν τρόφιμα στο τραπέζι. Και οι μεγαλύτερες εταιρείες καταναλωτικών προϊόντων έχουν ήδη αντιδράσει σε αυτό: Η "εξαθλίωση της Ευρώπης"].
Ραγίζουν καρδιές τα δεινά των Ελλήνων. Υπήρχε ένας γέρος που είχε εργαστεί πάνω από 40 χρόνια, αλλά τώρα η σύνταξή του είχε κοπεί στο μισό, και ο ίδιος δεν μπορούσε να αντέξει πια οικονομικά τα φάρμακα για την καρδιά του. Για να εξεταστεί στο νοσοκομείο, έπρεπε να φέρνει το δικό χαρτί υγείας και το φαγητό του. Δεδομένου ότι το προσωπικό καθαρισμού είχε απομακρυνθεί, οι γιατροί και οι νοσηλευτές, οι οποίοι δεν είχαν πληρωθεί για μήνες, αναλαμβάνουν τον καθαρισμό των αποχωρητηρίων οι ίδιοι. Στα νοσοκομεία υπάρχουν ελλείψεις ακόμη και σε βασικές ιατρικές προμήθειες, όπως τα λάτεξ γάντια και οι καθετήρες. Και το ποσοστό αυτοκτονιών έχει διπλασιαστεί κατά τα τελευταία τρία χρόνια-με τα δύο τρίτα από αυτές, να αφορούν τους άνδρες.
"Συλλογική τραύμα" είναι το πώς ο Pieper περιέγραψε την κοινωνία της οποίας έχει χαθεί το έδαφος κάτω από τά πόδια της. "Οι άνδρες πλήττονται ιδιαίτερα από την κρίση", δήλωσε ο Pieper, καθώς οι αμοιβές τους έχουν αποδεκατιστεί, ή οι δουλειές τους έχουρν χαθεί. Είναι γεμάτοι θυμό σε ένα εντελώς διεφθαρμένο σύστημα και μια κυβέρνηση κλεπτοκρατική που έχουν κάνει τόσο μεγάλη ζημιά στη χώρα. Και είναι έξαλλοι με τις διεθνείς πολιτικές διάσωσης των οποίων τα χρήματα ενισχύουν μόνο τις μεγάλες τράπεζες, όχι τους ανθρώπους.
Αυτοί οι άνθρωποι μεταφέρουν το θυμό τους στις οικογένειές τους, και οι γιοί τους μεταφέρουν αυτό το θυμό στους δρόμους. Εξ ού και ο αυξανόμενος αριθμός των βίαιων συμμοριών που επιτίθενται στις μειονότητες. Η θέληση του ανθρώπου να επιβιώσει είναι τεράστια, επισημαίνει ο Pieper, και έτσι οι άνθρωποι είναι σε θέση να ξεπεράσουν απίστευτα πιο δύσκολες καταστάσεις. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται μια κοινωνία που να λειτουργεί με πραγματικές δομές και δίχτυα ασφαλείας. Αλλά στην Ελλάδα, η κοινωνία έχει διαβρωθεί όλα αυτά τα χρόνια σε σημείο κατάρρευσης.
"Σε μια τέτοια δραματική κατάσταση σαν αυτή που παρατηρείται στην Ελλάδα, το ανθρώπινο ον γίνεται ένα είδος αρπακτικού, βλέποντας μόνο τον εαυτό του και την επιβίωσή του", ανέφερε ο Pieper. "Sheer ανάγκη τον σπρώχνει σε παραλογισμό, και στη χειρότερη περίπτωση, αυτό ξεπερνά σε παραλογισμό της εγκληματικότητας". Σε αυτό το στάδιο στην κοινωνία, τόνισε, " η αλληλεγγύη αντικαθίσταται από τον εγωισμό".
Και έτσι αναρωτήθηκε, "πόσο μπορεί να αντέξει αυτή η κοινωνία πριν εκραγεί". Η Ελλάδα είναι στο χείλος του εμφυλίου πολέμου, συνέχισε, και φαίνεται ότι είναι μόνο θέμα χρόνου πριν η συλλογική απόγνωση των ανθρώπων ξεσπάσει σε βία και εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα.
Δεδομένου ότι η Ευρωζώνη αγωνίζεται για να κρατήσει το πηγούνι της πάνω από την κρίση χρέους που πνίγει την Ελλάδα και άλλες χώρες της περιφέρειας, και ενώ η ΕΕ πασχίζει να κρατηθεί ενωμένη με περισσότερη διακυβέρνηση από τους μη εκλεγμένους διακρατικούς ευρωκράτες, η Σουηδία έχει δεύτερες σκέψεις: ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε τέτοια εχθρότητα απέναντι το ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου